Pod kudłatym łbem Gwendy.

tibby

Jak dla mnie to ona ma 100001% Marychy.
Z Lordem V. nie idzie się zaprzyjaźnić. A już na pewno nie zrobi tego dziewczyna.

Lyssan

Podpisuję się pod wypowiedzią Tibby obydwoma łapkami.

Em · Gość

Dzięki za opinie. Rezygnuję z wydumanego pomysłu. PS.: Wyrażenie pseudoprzyjaźń miało oznaczać, że tej przyjaźni w ogóle nie było. Ot, tak po prostu. Ale się nie obrażam. Sama się prosiłam Smile

Higgs · Gość

Mam dwie swoje ulubione Marysie.
Jedna z nich była bohaterką gniota, którego kiedyś oceniałam. Ślizgonica - o dziwo - chodząca z Draconem Wspaniałym. Córka Lupina, która, jak się okazuje, tak naprawdę jest dzieckiem Severa. Zostaje porwana przed Lucjuszem i zgwałcona przez Voldiego.
Druga to Potter w wersji żeńskiej. Mieszka u paskudnej ciotki, musi użerać się z paskudnym kuzynostwem. Pewnego dnia zjawia się u niej Black z Lupinem i zabierają ją na trzeci rok do Hogwartu. I... no cóż... też sądzi, iż jest córką Lupina, a tak naprawdę jej ojciec to Snape. xd Dziewczyna posiada wspaniałe zdolności, od niej zależy los całego świata, ponieważ jest Dzieckiem Gwiazd. Kocha się w niej Ronald i Malfoy.

Jeśli chodzi o marysuizm w ogóle: padło już wiele słów na ten temat. Zgadzam się z opinią, że nie da się uniknąć choć odrobiny Maryśki. Czytałam kiedyś pewien poradnik dotyczący pisania opowiadań, gdzie zalecało się, aby bohater był nadzwyczajny, posiadał nadprzyrodzone zdolności, wyróżniał się z tłumu.
A przecież wiadomo, że chodzi o to, by być nadzwyczajnym nie dzięki takim cechom. Najbardziej nadzwyczajne są postacie realistyczne. Bliskie nam.

Kyb

A ja myślę, że każdy pisarz podświadomie tworzy postać, która odzwierciedla jego samego albo jest kimś lepszym - tym, kim sam autor chciałby być. A szare myszki to również odłam marysueizmu - bo przesadny tragizm i tragedie, jakie spotykają biednego, brzydkiego i nielubianego bohatera to nie 'ujemna' Mar Sue?...

Higgs · Gość

Taka myszowata Maryśka jest równie paskudna, jak ta cudowna.

Kyb

Dokładnie. Zerknęłam kiedyś na jakieś majlogowe dzieło, gdzie głównym bohaterem była maksymalnie szara myszka. Reklama była zachwycająca, ale czytając kilka rozdziałów mocno się rozczarowałam.

Ross

A ja mam pytanie do Alicji- czy Ty się czasem nie próbujesz utożsamić ze swoją Marysieńką?

Alicja Mroczna

haina

Kim

Tjaaa, jest się czym chwalić.
Zapraszam na [link widoczny dla zalogowanych] do panny Kim.

Ross

A jak!?
W takim razie- gratuluję.

Przesadystka

Tylko jest pewien problem przy pisaniu o dziewczętach w fan fickach.
Bo musi być jakiś powód, by o niej pisać, mówić o niej. Jeśli jest niczym niewyróżniającą się istotą, niczego ciekawego nie przeżywa i żyje ogólnie rzecz biorąc jak KAŻDY, to nie zapamięta się takiego opowiadania... Ani nie będzie się czekać na dalsze części, wiedząc, że tak naprawdę nic się nie wydarzy. Smutne, acz prawdziwe. W pewnym sensie ff-y, zwłaszcza Potterowskie, są uzależnione od posiadania w sobie takich niby Mary Sue za bohaterki.

Dlatego ja postanowiłam nie bawić się w pisanie o MS-ach tylko piszę (a raczej mam zamiar) o chłopcu. I mam dziwne uczucie, że pomysł jest oryginalny. Aczkolwiek potrzebuję jeszcze od cholery informacji, bo boję się czepiaczy. "No bo to" "bo tamto się nie zgadza". Muszę pozbierać trochę tegoż info, bo mi się zgadzać nic nie będzie. Bu. Jakie to smutne. Ale nikt mnie o Marię Zuzannę nie oskarży, przynajmniej ^^"

Aerandir

Ale przecież marysueizm nie jest zarezerwowany wyłącznie dla dziewcząt ^__^ Marian Zet, no nie? xD (borsko to brzmi xD)
Bo jak inaczej można nazwać (na przykład) Głupottera, jak nie męską odmianą Mary Sue? ^^ Trzeba się strzec, oj, trzeba.

caitria

Ale chłopak chyba także może być Maryśką, tyle że odmianą męską, prawda? Co to za różnica, czy to chłopak czy dziewczyna? Ale może się mylę, może jakaś różnica jest... nie wiem, nigdy nie pisałam o chłopaku jako głównym bohaterze *ale wstyd xD*