Pod kudłatym łbem Gwendy.

Karolina

Ostrzegam: za ten tekst można chcieć mnie zabić, torturować, powiesić i ogólnie zrobić mi coś złego. Za uszkodzenia psychiczne przepraszam, zawsze byłam heretyczką. Jest yaoi, a przynajmniej jego poważna sugestia. I jest nagięcie kanonu HP. Zapraszam.

Jemioła.

Pijesz herbatę, zawsze taką samą, gorzką i mocną. Patrzę na ciebie, na wąskie, długie, blade palce obejmujące porcelanową filiżankę, na czoło zmarszczone kolejnym nierozwiązywalnym problemem. Siedzisz skupiony i niedostępny. Tak blisko. Tak daleko... Twoje ciemne włosy kręcąc się opadają na aksamitne obicie fotela. Czuję, że jedynie moja obecność zakłóca ten święty ceremoniał. Nigdy nie słodzisz herbaty, cukier uważasz za bluźnierstwo, a jego słodycz za największy grzech. Kryształki są białe tak jak twoja skóra, nigdy niemal nie wystawiana na słońce. Czuję, jak jego drobinki rozpuszczają się na moim języku. Moje własne myśli mnie paraliżują. Tak, znowu nie mogłem się oprzeć. Podnosisz wzrok. Twoje stalowe niczym pochmurne niebo, niczym błysk stali tęczówki błyszcząc odbijają światło, wzniecane przez ogień w kominku. Śledzę każdy ruch, każde drgnienie mięśnia na twarzy, najlżejszy ruch źrenic. Moje zmysły są napięte do ostateczności, czuję najlżejszy podmuch wiatru. Przymykam oczy, bo zaczyna mi się kręcić w głowie. Za dużo odczuć, za dużo marzeń. Zbyt wiele niespełnionych pragnień. Pochylasz się odstawiając filiżankę na stolik, wstajesz lekko, niecierpliwie. Słyszę ciche kroki na miękkim dywanie, szelest ubrania, gdy pochylasz się nade mną, a czarne kosmyki przydługawych włosów muskają mi twarz. Wdycham ich zapach, woń mięty i szałwi. Już zawsze będę go pamiętać. Dotykasz mojego policzka, najpierw delikatnie, pieszczotliwie. Potem mocno, zachłannie przyciągasz mnie do siebie. Dookoła panuje całkowita cisza, słyszę tykanie zegara w kuchni, czyjeś kroki na schodach w drugiej części domu. Lily? Może kto inny? Dlaczego tym razem tak mało mnie to obchodzi? Twoje usta dotykają moich ust... Odsuwam się nagle, porażony świadomością sytuacji, tego co w tym momencie staje się niepodważalne, nieuniknione. Smakujesz ziołami i gorzką herbatą, której smaku nie potrafiłem kiedyś znieść. Kiedyś. Teraz wszystko jest inne. Zmieniłeś się, tak jak i mnie zmieniło ciągłe życie w strachu. Twoje ręce drżą, gdy dotykasz mojej skóry, gdy wodzisz językiem po linii obojczyka. Dotykasz blizn, a nagle wszystko przestaje mieć znaczenie – moja i twoja przyszłość splatają się ze sobą, nagle tracę ostrość widzenia. Dlaczego ta chwila nie może trwać wiecznie? Ja i ty, bez krzyków, bez granic, tylko ja i ty, i dotyk twoich dłoni, i cisza. A za oknem rozpętuje się zamieć, śnieg zacina ostro w okna usypując zaspy białego puchu na parapetach, na całym świecie panuje spokój. Nasz świat wiruje w niekończącej się karuzeli uczuć. Ogień płonie mocno... Tuż nad naszymi głowami kołysze się kępka jemioły potrącona niecierpliwym ruchem ręki pragnącej wyswobodzić się z szaty. To nasza ostatnia noc, ostatnie święta, pierwsza i ostatnia miłość. Za rok nie będzie już niczego poza krwią, bólem i przejmującym poczuciem zdrady. Zamiast ognia – światło księżyca, moja własna tragedia. Dla ciebie zamiast bliskości mojego ciała – koszmar samotności w Azkabanie. I wieczne pytanie, te jedyne, na które nie ma odpowiedzi. Dlaczego? Przyszłość upomni się o nas, przypomni o sobie z całym bólem i śmiercią, ze stratą i nienawiścią. Tymczasem jednak całuj mnie, chłoń całym sobą, a jemioła niech spełni w końcu swoją rolę. Niech będzie znakiem tego, co nigdy nie mogło powstać, co miało tylko jedną chwilę by rozkwitnąć, jedną noc - niczym kwiat paproci.
Kochaj mnie ten jeden, jedyny raz.
Potem będziemy martwić się przyszłością.

Karolina

Jej, kocham taką wylewność, ale mnie naprawdę przydałyby się opinie, no! Nie narzucam się, ale to dobijające, że nikt nie zechciał skomentować. Co dziwne, bo większość osób stąd lubi babrać się w pisaninie. Brak odwagi? Możliwe. Ja naprawdęnaprawdęnaprawdę nie ugryzę.

Iteke

Tekst dobry. Samo wykonanie podoba mi się. Ale odczucia wciąż mieszane.
Chyba przeczytam jeszcze raz.

Eeee.... Zaskakujące tyle wiem na teraz. XD

Nie martw się tą wylewnością, nie każdemu chce sie krytykować. Święta są przecie. XD

Haszysz

Przeczytałabym skrytykowała, ale za długie.
Czeka na mnie moja Gunslingerka xD

Beverly

Długie? Oj, Gabrysiu droga, chyba zmysły postradałaś XD

Ja przeczytałam tego samego dnia, w którym zostało opublikowane, ale... Nie wiem, co o tym napisać. Jeszcze nie wiem, czy mi się podoba, czy nie. Ujęcie gorzkiej herbaty i przyszłości zdecydowanie ciekawe, ale całość... Nie wiem, naprawdę nie potrafię tego ocenić.

Marjorie

Twoje stalowe niczym pochmurne niebo, niczym błysk stali tęczówki błyszcząc odbijają światło... - masło maślane razy dwa.
I to jedyne na co zwróciłam uwagę, czyli w mojej opinii jest normalnie.

Karolina

Masz tęczówki niczym błysk stali, niczym srebrzysta tafla jeziora. Błysk ognia w nich sprawia wrażenie, jakby przez burzowe chmury zaległe w twych oczach przebija się promień słońca. Tak lepiej?

retia

Błysk, błysk.

Iteke

Lepiej. Moim skromnym zdaniem. Ale czy tak powtórzenie jest. XD

Karolina

Argh, źle skopiowałam, wybacz.
Masz tęczówki niczym lśnienie stali, niczym srebrzysta tafla jeziora. Błysk ognia w nich sprawia wrażenie, jakby przez burzowe chmury zaległe w twych oczach przebijał się promień słońca.

humbelina

Każdy chce być kochany.

Jednak powinnam chyba zacząć od tego, że nie pałam zbyt wielką miłością do yaoi oraz wszelakich związków homoseksualnych, chociaż nie uważam też, że każdy z nich jest zły, be i niedobry, gdy tylko dowiem się, że tu jest takitak. Staram się być dla takich tworów neutralna i czekam, aż sama treść jeszcze bardziej mnie zniechęci lub odwrotnie, zachęci do uznania męskiej, damskiej miłości. Cóż mogę więc powiedzieć o Twoim tekście... Nie jest on zły, to mogę powiedzieć od razu. Jednak nie ma w sobie czegoś, co przyciągałoby uwagę, co sprawiałoby, że trzeba skomentować już, zaraz, natychmiast! Po prostu, co tu dużo mówić, nie różni się on za wiele od mnóstwa innych yaoi mówiących o Syriuszu i Remusie.
Wybacz, kochana, ale to już wszystko było - tyle mogę powiedzieć. Może dlatego nam, wstrętnym leniwcom, nie chce się ruszyć tyłka, aby skomentować (;. Wylewność górą!

edyt: Tak, po takiej zmianie zdecydowanie jest lepiej (:.

Pssst, Liruś (znaczy Karolinko!), jak chcesz się nasłuchać o tekście mniej lub bardziej pozytywnych opinii to chyba pozostaje Ci już tylko Mirriel Very Happy

.

Panna Kate

Penicylina

Tekst nie jest zły. Po przeczytaniu pierwszych trzech linijek myślałam nawet, że pochwalę. Zaczęło się ciekawie.
A potem były te wszystkie błędy, banały i paskudne ozdobniki.
Co prawda jest wśród tego wszystkiego i jakiś pomysł oraz treść - w zamyśle przesycona uczuciami, niestety wyszło sztucznie.
To, że perełki są nie ulega wątpliwości, to, że jest to jeden z lepszych tekstów, jakie się na tym nieszczęsnym forum ukazały też - i nie jest to komplement.
Aleale. Sama nie wiem, co do końca powiedzieć. Nie podoba mi się, nie będę tego rozpamiętywać, chociaż na moment straciłam ostrość widzenia.
I te nieszczęsne wielokropki... infantylne, jak je chyba Kejt określiła.
Poza tym, są literówki, czy też błędy gramatyczne (dwa lub trzy), których - wydaje mi się - Kejt nie wypisała. Ale to może być złudzenie wywołane dymem i zmęczeniem.
W każdym razie, nie jest tak źle, jak mogłoby mi się wydawać.
I ja ponoć nie lubię yaoi.

athine

Jeśli nie odczytałam źle tekstu (co całkiem możliwe)... to chodzi w nim o Jamesa i Syriusza. Przyznam - nie lubię takich tekstów. James był zawsze z Lily. Syriusz był... normalny. Już mogłaś napisać o Dumbledore i kimś tam, w końcu Rowling przyznała że to on był homo.

Wybaczam ci, bo napisałaś że nagięłaś kanon;p

No cóż. Tekst jeśli chodzi o zdania nie taki zły, choć lepiej by się czytało gdybyś poprawiła te błędy które ci wytknięto ^^ Nie wiem co napisać, bo piszę o wiele gorsze teksty i głupio jest mi krytykować...

Nie mam żadnych ale.
Pozdrawiam i mam nadzieję, że następny tekst jaki tu umieścisz będzie obłędny (fabuła bardziej oparta na kanonie).

:*

humbelina

Droga Athine, co do tego nagięcia kanonu, nie byłabym tego taka pewna. Rowling nic nie wspominała o upodobaniach Syriusza - a może właśnie to, iż posiadał tak wspaniałą, pociągającą aparycję, która pozwalała mu na podboje serc hogwarckich panienek, spośród których (a na pewno było ich wiele) nie wybrał sobie żadnej świadczy właśnie o jego homoseksualiźmie? Moim zdaniem teraz, po ogłoszeniu wiadomości o inności Dumbledore'a, wszystko jest możliwe, a Joaśka może co chwila wymyślać nowe, coraz to dziwniejsze wiadomości. Dodajmy do tego Tonks, która pochodzi z Blacków, a w swojej prawdziwej postaci, którą na pewno chwilami pokazuje, ma na pewno typowe rysy dla tej rodziny (które posiada także Syriusz). I cóż można powiedzieć, po śmierci ojca chrzestnego Harry'ego, Remus pogrążony w rozpaczy szuka pocieszenia i znajduje je w osobie tak podobnej do jego ukochanego?

Ach, czyli humb. i jej rozważania na temat związków wszelakich. Proszę o nie odbieranie tego postu zbyt poważnie - jeżeli tylko się chce, do wszystkiego można takim sposobem dedukcji dojść.
Poza tym, gdyby odbierać kanon aż tak poważnie, wiele wspaniałych fanfiction nigdy by nie powstało. Trzymanie się książek Rowling to nie wszystko.