Pod kudłatym łbem Gwendy.

humbelina

Cóż, raczej nie jest to zbytnio udany tekst, ale przeleżał na moim dysku już tyle, że można go chyba w końcu gdzieś wstawić.
Fakt, że to raczej kwitek z pralni, a nie jednoczęściówka, ale nie potrafię zużyć na to więcej słów. Za wszelką krytykę z góry bardzo dziękuję i jestem świadoma, że nie powinnam o Niej pisać, bo to potrafią tylko niektóre osoby. Naprawdę.

Nawet nie wiedziała, kiedy to się zaczęło. Kiedy w końcu jego ciągły nieład na głowie przestał drażnić i irytować. Kiedy w końcu jego słowa przestały powodować drżenie rąk i czerwienienie policzków z wściekłości, a zaczęły wzbudzać nikłe uśmiechy. Kiedy w końcu „Potter” i „idiota” zmieniło się na „James”.
Dopiero gdy jedna z Gryfonek na siódmym roku śmiejąc się zwróciła jej uwagę, że jednak zasada ”kto się lubi, ten się czubi” spełni się i w ich przypadku, zdała sobie z tego sprawę. I spłonęła rumieńcem, obiecując sobie, że już więcej na niego nawet nie spojrzy.
Nie udało jej się.
Jednak po słowach tamtej dziewczyny zaczęła zauważać rzeczy, na które wcześniej nie zwracała w ogóle uwagi. To wtedy właśnie zdała sobie sprawę, że „Evans, umówisz się ze mną?” na zawsze umarło. Że teraz jest już tylko „Lily”. I jeszcze to smutne spojrzenie orzechowych oczu.
Nowe odkrycie przeraziło ją, tym bardziej, że oczy uparcie śledziły, mimo iż ukryte za wyświechtanymi okładkami grubych tomiszczy, każdy jej krok. Nawet ten najmniejszy. Sama nie wiedziała, kiedy zaczęła chować się po kątach w bibliotece lub w dormitorium. Byle dalej od Niego, byle dalej od tego wzroku...
Swoją nerwowość i irytujący nawyk zakładania włosów za ucho, który niedawno sobie wyrobiła pod spojrzeniem czujnych oczu („Prawie tak irytujący jak ten Pottera”, śmiały się przyjaciółki), usprawiedliwiała zbliżającymi się owutemami. Ale przecież nie każda blondynka jest tak głupia, jak te w mugolskich kawałach, prawda? Prawda. Tym bardziej, że te blondynki zauważyły.
— Masz może kogoś na oku?
— Podoba ci się ktoś?
— Zakochałaś się?
— No, gadaj!
Nie. Nie mam nikogo na oku, nie podoba mi się nikt, nie jestem zakochana!
Jedno małe kłamstewko za drugim, jedno za drugim. Wiedziała, że kłamie. Chociaż... chwileczkę, czy wtedy już aby na pewno On jej się podobał? Czy już wtedy Go kochała?
Nie pamiętała — przecież nawet nie zauważyła, kiedy to się zaczęło... Nie miała pojęcia, kiedy nagle jej wyśniony ideał zmienił się z blondyna na bruneta, kiedy jego modre oczy stały się orzechowe, kiedy rysy twarzy stały się identyczne z tymi Jamesa Pottera.
Nie miała pojęcia, jak to się stało. Ale jedno było pewne. Zakochała się...
Ona!
Lily Evans!

Marjorie

Eee... Nie lubię Lily. Niestety, moja niechęć przekłada się na wszelkie teksty z nią związane i naprawdę trudno mnie zadowolić. Dlatego, mimo że tekst sam w sobie nie jest zły, nie podoba mi się.

Rogatek

Oj.
Tekst niby dobry, ale tematyka. Pomysłu konkretnego brak, zakończenie kulawe,przez co odnosi się wrażenie, że tekst jest...no właśnie, o czym?

buź :*

Angel

Takie urwane w połowie przydałoby się napisać coś dalej moim zdaniem, bo dobrze się zapowiadało. Ale ładnie. Smile

Annline

Kurcze, a mnie się podoba.
Kocham Lilki wszelakiej maści, jeśli są dobrze napisane, zgrabne i takie 'och', 'ach'. Sama zresztą kiedyś bajowałam o Evans i z tego wyszło, że zostałam z Meadowes w ręku Wink

Cóż.
Mnie tam przypadło do gustu, szkoda, że nie więcej Wink

tibby

ja tam Lily naprawdę kocham i dażę szczerą symptią. może ciut za krótkie i... nie przypadło mi do gustu za bardzo.

humbelina

Dziękuję za i tak pozytywne opinie xd. Macie całkowitą rację - tak, to jest o niczym. Właściwie, napisałam to kiedyś jako prolog do czegoś większego. Jednak potem zdałam sobie sprawę, za co się biorę i bardzo szybko skapitulowałam. Lily Evans nie jest niestety dla mnie, to tylko jednorazowy wyskok, nie bójcie się xd.

Rogatek

Wiesz co, Humbelinko? Ja to tak czytam po raz wtóry i dochodzę do wniosku, że mogłabyś dopisać część dalszą, bo ja jestem ciekawa jakby to wyglądało w Twoich oczach. Very Happy

humbelina

Cóż, Rogasiu, szczerze powiedziawszy trochę boję się brać na siebie coś takiego. Evans to jednak Evans, a opisać ją kanonicznie, bez tego całego "nienawidzę cię, James!", wcale nie jest tak łatwo. Widzę na mylogu wiele dziełek o Lily i naprawdę, myślę, że raczej nie jestem na to gotowa, a nie chcę, żeby moje opowiadanie stało się jednym z tych głupawych tekstów bez pomysłu. (;

Penicylina

Ochochoch! Lily Evans... drżyjcie narody!
Jeśli chodzi o formę i długość, ja bym to takie zostawiła, bo przy jakichkolwiek próbach rozwinięcia, wyszedłby gniot i kolejna Boska Historyja Boskiej Miłości Lily i Jamesa (nie żebym wątpiła w Twój kunszt, czy coś. Po prostu z tego się nie da zrobić niczego dobrego).
Nie przeczę, tematyka straszna, wątek oklepany do granic możliwości, to było ponad milion razy.
Dobre na chandrę, źlimdanie; dla zakochanych panienek, ot, do pozachwycania się nad cudem miłości, która kiedyś była wyraźną niechęcią.
W sumie to takie głupiutkie tekściki według mię całkiem sympatyczne są, mimo całej antypatii do panny Evans. W bezpiecznych dawkach oczywiście.
To takie mmmm, słodko naiwne.
Chyba jestem na tak.
I nie przez wzgląd na super jakość tego utworu, acz na to, że wywołał w mnie uśmiech i odprężył przez mini-maturą z chemii.
Gracias.

buka

Przeczytałam i... No cóż. Dobre na przerwę w nauce biologii, takie do przeczytania na szybko i zauważenia nikłego uśmiechu na swoim przodzie. Powiedzmy, że mi się podobało. Szkoda, że to Lily Evans, a nie po prostu jakaś tam Monika czy inna Arleta (;

Bastet

Średnio mi się podoba. Trochę za krótkie.
A Evans kochamyfogóleczczęiwielbię.

humbelina

Bastet, ja wiem, że to właściwie kwit z pralni. Jednak, jakby to powiedzieć... właśnie tak to miało wyglądać. Krótkie, zwięzłe, o niczym. I, pewnie mnie za to zjecie, ale ja lubię pisać takie teksty - urwane w pewnym momencie, niedokończone. Teksty, które nie ciągną się w nieskończoność i nie męczą. Troszkę głupiutkie, troszkę naiwne, ale takie, które można przeczytać z uśmiechem i szybko o nich zapomnieć.

Grace

Mam mieszane odczucia i wrażenie, że czytam ten tekst po raz kolejny.
Ale może to dlatego, że mam jakieś uprzedzenia do Evans i tych wszystkich wyobrażeń na jej temat.

Bastet

Wiesz, Humb, zakończenie mi się akurat podoba, takie urwane właśnie. Po prostu jakoś mi to nie przypadło do gustu, może rzeczywiście Lily Evans jest zbyt oklepana (co nie zmienia faktu, że Lily jest kól).