Pod kudłatym łbem Gwendy.

Enya

Ja, to ze wszystkim. Ortografia, interpunkcja i cała reszta. Do tego za mało opisów, zbyt szybka akcja, za dużo dialogów, nie poskładane zdania, z których nikt nic się nie doczyta. Straszne trudno jest mi usunąć Marysie Zuzannę. Zawsze jakoś tam jest, albo za mało przyjaciół, albo za dużo. Też jest za słaba albo za silna, za mądra lub za głupia, za bardzo nieśmiała albo za bardzo odważna. I zawsze muszę mieć jakiś wątek miłosny, strasznie trudno jest mi się bez niego obejść. Do tego strasznie wolno piszę, czy ktoś widział pisać jeden post przez pół roku? Taki jest właśnie mój pierwszy rozdział na blogu (www.lily-evans-diary.mylog.pl - reklama zawsze się przydaje, no, co?), choć teraz to może będzie, co dwa miesiące. Ale w wakacje będę miała więcej czasu...

Libby

U mnie leżą opisy (nie mogę się zmusić do napisania czegoś sensownego!) i interpunkcja (ale staram się Wink

).

Kim

Moje opisy nie dość że leżą, to jeszcze kfi-czą. xD

Kyb

Ja ciągle piszę, że ten się zbiżył, ta go odepchnęła i uciekła, bla bla bla. Ło bosz, aż mi się samej siebie żal robi xD

Fretka

Jeeee, też tak miałam kiedyś xD W moim gniotku wszyscy się policzkowali i wyzywali *obłęd*

Libby

A w moim wiecznie ktoś lądował w Skrzydle Szpitalnym, z powodu jakichś urazów, zaklęć niewybaczalnych, próby samobójstwa, itp.

Carrie

Yyyy!....
A ja, tego, unikam wszelakich "scen". ^^"
Był inteligentny, otwarty, odważny. I stać go było na bezinteresowność.
- Charl?
Obróciłam się na chwilę.
- Tam wisi jeszcze jemioła.
Gorąco pełznące po twarzy, różnorakie niepochlebne epitety cisnące się na usta.
- A w policzek mogę?
Do stu pięćdziesięciu gumochłonów i jednego spróchniałego nieśmiałka.
...
Panie Boże, czemu mnie zrobiłeś taką głupią?...

Libby

Nie rozumiem xD. Może to przez tabliczkębiałej czekolady, którą przed chwilą skonsumowałam Razz

. Unikasz scen niżej wymienionego typu, czy wyżej wymienionego typu?

Carrie

Uch, unikam wszelkich randek, pocałunków, uścisków, takich tam. O to mi chodziło. XD

Libby

Achh

. Ja staram się nie zrobić z ff romansu, ale wątek miłosny się przewija. Nie mam nic przeciwko takim scenom, ale sporadycznie- co za dużo to niezdrowo.

Fretka

O! O! Moja bohaterka też ciągle lądowała w SS xD To się pocięła (ha!), to skoczyła z dużej wyskości chcąc się zabić, to oberwała od kogoś Cruckiem XD Stare dobre czasy!

Sceny, ekhm, odważniejsze to nei dla mnie. A w pierwszym ficku dostawałam raz taki komentarz: "Kiedy oni pójdą ze sobą do łóżka?!" ;p
Zaraz Wam przytoczę scenkę z ostatniej części, tej, która już nikt nie zdążył przeczytać.

JeżÓ, ale mi za to wstyd... XD Aaaaa... zapadam się pod ziemię:

"- Nie chciałem cię przestraszyć…- szepnął, dalej delikatnie dotykając jej policzka.
- Co tu robisz…?- spytała cicho, starając się opanować drżący głos. Nathan milcząc, odsunął rękę od jej twarzy. Chwilę wpatrywał się w zlęknione i zaskoczone oczy dziewczyny, a potem nagle jakby zbudzony ze snu, niespokojnie drgnął i schylił się po książkę. Ravel nie spuszczała z niego wzroku, śledząc jego każdy, nawet najmniejszy, ruch. Chłopak przeczytał tytuł i zapytał, ignorując jej wcześniejsze pytanie:
- Czytujesz o wojnach mugoli?
Ale tym razem ona też milczała, też zignorowała jego pytanie. Głos uwięzł jej w gardle, a serce waliło niemiłosiernie mocno, jakby chciało wydostać się na zewnątrz. Czuła się zdezorientowana i zagubiona w towarzystwie kogoś, kogo zraniła. Chłopak rzucił jej krótkie, zasępione spojrzenie i odłożył książkę na półkę.
- Przyjechałem na święta do rodziny…- odpowiedział na zadane wcześniej pytanie i zamilkł na chwilę- Miałem nadzieję, że cię spotkam…- dodał stłumionym głosem, przyglądając się jej uważnie. Ravel spuściła wzrok. Nie potrafiła wytrzymać tego posępnego spojrzenia, wiedząc, że to ona zgasiła te łobuziarskie iskierki w jego lazurowych i zawsze wesołych oczach.
- Sprawia ci przyjemność spotykanie osób, które cię skrzywdziły?- spytała drżącym głosem, starając się spojrzeć mu w oczy.
- Przyjemność sprawia mi spotykanie osób, które kocham…- odpowiedział, delikatnie dotykając końcówek jej włosów. Spuściła wzrok, czując dreszcze nawiedzające jej drobne ciało.
- Nawet jeśli cię skrzywdzą?- spytała po chwili, jeszcze cichszym głosem, tym razem już na niego nie patrząc.
- Nawet jeśli mnie skrzywdzą.- przytaknął, ujmując jej podbródek w dłoń i podnosząc na taką wysokość, aby widzieć jej oczy. Chcąc nie chcąc musiała spojrzeć mu w oczy. W te przygaszone i przeszywająco niebieskie oczy... Poczuła jak delikatnie chwyta ją za rękę, bez pośpiechu i spokojnie, żeby jej nie spłoszyć, nie przestraszyć, żeby nie uciekła jak w tamten niedzielny poranek. Chłopak zachłannie przyglądał się jej oczom, chcąc zapamiętać ich niepowtarzalny, zielony kolor. "

*bueheheheeee*
Żałosne xD Widzisz, Carrie, nie ma czego żałować, tandetny romans i nic więcej^^

Libby

Jakie to romantyczne Very Happy

. Chociaż wykasowałabym to przyznawanie się do winy. Ona powinna się unieść dumą! To jest jezzy!

Fretka

Ach, to tylko dla tego, ze on działał z zaskoczenia XD W normalnej sytuacji trzasnęła by go w twarz, wyzwała od bezczelnych i uciekła do dormitorium XD
Łachaaachaaaaa! *obłęd*

Libby

To gdzie on był? Moja Jennifer nawet z zaskoczenia trzasnęłaby go w twarz, uniosla się dumą, apotem pobiegła do Zakazanego Lasu lub do dormitorium i płakała. Ha! Very Happy

Penicilin(a)

Romansidła i przecinki. Pomijając już zapis dialogów i cięte riposty, których mi zawsze brak dla konkretnych postaci. Mary Sue mi się wkrada także. Osz.