Pod kudłatym łbem Gwendy.

Libby

Ja nie jestem samotniczką, czy coś w tym rodzaju. Ja jestem bardzo towarzyska Very Happy

Fretka

Ja lubię czasem posiedzieć sama, mieć święty spokój od ludzi, ale samotniczką to ja nie jestem.
Mam dobrze dobraną grupę znajomych i jest ok. Nie muszę znać w szkole wszystkich Wink

I uwielbiam jeździć na obozy i poznawać nowych ludzi Very Happy

tab.

a kto nie lubi? a ludzie muszą być cacy, bo jak się trafią tacy co ich znoszę na codzień po sześć lekcji dzienniee.... ufff.... pewnie dlatego uwielbiam szkolne kółka ^^ gdzie chodzą ludzie posiadający choć gram inteligencji.

jak mówiłam, ludzie dzielą się na:
- poproś o chusteczke i uciekaj hen w dal. (czyt. wielbiciele dziesiejszych 'gwiazd' m.in muzyki)
- poproś o chusteczke dostaniesz recznik. (czyt. przeciwieństwa grupy pierwszej, indywidualiści, ludzie szukający... tego...czegoś, no!)
wolę drugą grupę, bo przy pierwszej trudno nie być samotnikiem ^^ a nawet jesli sie nie jest i tak wtedy wyglada to inaczej.

a tak ogólnie... co powiecie na określenie "bratnia dusza"? (czytało sie Anię Shirley, co?). Ostatnio mam czas zadawania durnych pytań.... nie wydaje Wam się, jak zobaczycie jakąś osobę, że z miejsca moglibyście ją polubić?

Don Evek

Wydaje. Ja zawsze oceniam ludzi zanim ich jeszcze poznam. A potem, choćby i nie wiem co robili, to ich i tak nie zacznę lubić. Chyba, że przestanę.

Jadzia

A czytało się Anię, czytało Smile

) No nie wiem. Tak od razu? Chyba nie.

Lyssan

A ze mną to jest tak dziwnie...
Ludzi oceniam od 'pierwszego wejrzenia', od tego co po raz pierwszy zrobią w mojej obecności. I byłoby niesprawiedliwie, okropnie i w ogóle, gdyby nie to, że... Zapominam. Lubię/nie lubię kogoś tylko jeden dzień, potem mi się zmienia. Mój największy wróg może jutro być moim największym przyjacielem. Oczywiście, są osoby o których zdanie mam wyrobione w 100%. Ale znam je wiele, wiele lat i działa to raczej na zasadzie przyzwyczajenia niż takiej normalnej sympatii.
Głupio, nie? Staram się jakoś powstrzymywać, jednak niewiele to daje. Ktoś mi podpadł od samego rana to nawet jeśli poprzedniego dnia kochałam go nad życie - miła dla niego nie będę i wszystkim powtórzę, jak bardzo go nienawidzę. I na odwrót.
Dlatego - uwaga! - dla mnie trzeba być miłym przez pierwsze trzy minuty. Potem już nic nie jest ważne.

Dlatego w bratnie dusze nie wierzę i tyle. A z Ani została mi chęć bycia rudzielcem.

Fretka

Eeee... ja z miejsca, to potrafię kogoś nie lubić. Ale lubić? No nie wiem.

Gość

Podobnie. Żeby ktoś stracił w moich oczach nie trzeba wiele. Za to naprawdę dużo, żeby być ocenianym pozytywnie. A jeszcze więcej, żeby odzyskać dawną pozycję. Chociaż czasami wystarczą te szczere, dobre chęci. Miękną mi kolana. Momentami.

humbelina

Ja również zwykle kieruję się 'pierwszym wrażeniem'. I czasami żałuję. Naprawdę.

Fretka

Najbardziej tracą w moich oczach ludzie, którzy mówia jedną, a robią drugie.
Bo ludzie potrafią tylko gadać. Można powiedzieć, że się tęskniło, ale to słowo jest gówo warte, za przeproszeniem, jeśli ktoś tego nie okazuje.

I wolę kogoś o zaniżonej samoocenie niż narcyza zapatrzonego w siebie. O. Bo temu pierwszemu jestem w pewien pokręcony sposób potrzebna, a temu drugiemu do szcześcia wystarczy tylko lusterko.

Kyb

Ja, jeśli ktoś jest wobec mnie miły lub niemiły, odwzajemniam sie tym samym. Jak nie od razu, to kiedyś. Lubię się mścić i, jakby się tak zastanowić, pamiętam. Duużo.

Gość

Ja pamiętam tylko rzeczy bardzo ważne. Mogę wybaczyć, ale nie zapomnę. A takie malutkie sobie zapisuje w zeszycie, żeby potem mieć co wypominać, gdyby ktoś robił mi jakiś problem z czegoś, co zdarzyło się raz jedyny.
Ale są też sytuacje wyjątkowe. Wtedy nie dość, że nie zapomnę to jeszcze nie wybaczę, w każdym razie nie od razu.

Ja mam samoocenę zaniżoną do tego stopnia, ża czasami ze śmiechem lubię powiedzieć, że jestem wspaniała. Tylko, że wtedy to jest śmiech przez łzy.

Severina S. von Derrisch

Kim

Kyb

A ja dzisiaj miałam cztery lekcje po pół godziny i wróciłam o 10 ileś! Ha, ha ha!