Pod kudłatym łbem Gwendy.

Sznurek

Lol miałam 10 lat jak przeczytałam Hp. Nie miałam żadnych dziwnych objawów zafascynowania. ot, plakaty, fasolki i czekoladowe żaby Smile

buka

E tam. Zakładanie Hogwartu w swojej klasie to normalny objaw, nie?

Len

Ja miewałam odchyły. I to przez dłuuugi czas. Wraz z koleżankami wymyśliłyśmy własne postacie, zrobiłyśmy różdżki z pomalowanych farbą patyczków do szaszłyków, rysowałyśmy dormitoria, siebie, swoje rodziny i w ogóle wszystko po kolei. Hogwart urządziłyśmy sobie na górce niedaleko domu. I biegały takie dzieci tam i z powrotem i krzyczały "Uwaga, dementor!" xD

Iris

Po przeczytaniu Czary Ognia (byłam wtedy w trzeciej klasie podstawówki) to dopiero miałam odchyły! Raz na podwórku przed domem kuzynki bawiłyśmy się w czarodziejki, a ja wrzeszczałam najgłośniej jak tylko mogłam - 'Avada Kedavraaaaaaaaa, nie żyjeeeeeeesz, ahahahahahaaaaa!'.

// to były piękne dni... Very Happy

Len

Bardzo piękne *rozmarzenie* Pamiętam, jak wchodziłyśmy na drzewa, gdzie były nasze czarodziejskie domy i plułyśmy mirabelkami. I zrobiłyśmy sobie pukawki z szyjek od butelek i balonów i wystrzeliwałyśmy z nich mirabelki. Jak cie trafiła to znaczy, że dostałaś zaklęciem. I miałyśmy moce. Byłyśmy prawdziwymi Mary Sue. Byłyśmy najlepsze w klasie i doprowadzałyśmy nauczycieli do szału.
Ach ta wybujała wyobraźnia. Szkoda, że już jestem na to za duża...

buka

Len, naprawdę, niezła wyobraźnia. Nawet ja na to nie wpadłam.

Len

Dzięki

Wszystko było ładnie i pięknie, aż w końcu sprowadziłyśmy do Hogwartu Linkin Park. To już było naprawdę tak marysueistyczne, że chyba bardziej by się nie dało. Tylko nam tam pokemonów i witcha brakowało xD

Fretka

Ja, swego czasu, zaczytywałam się w opowiadaniu o Linkinach Wink

Ale ten twór był naprawdę niezły.

A biedny Mike się ciął i w ogóle miał zjebane życie ;____; A Chester zarywał laski ;p I jeszcze był Cobain i Eminem xd
Ale to było naprawdę fajne. Aż kiedyś wezmę się za szukanie tego opowiadania.

Len, też miałam swoje magiczne drzewooo! XD Z koleżankami siedziałyśmy tam przez cały czas (co z tego, że drzewo rosło na ogródku sąsiadów...)

Len

Bo drzewa mają w sobie to coś Wink

Moja mama zawsze powtarzała, że wyglądamy na nim, jak trzy kolorowe papugi. Szkoda, że je mszyce oblazły, bo tam było naprawdę super. W sumie nawet teraz bym chętnie na nim posiedziała, gdyby się dało. Ale mszyce są obrzydliwe.
A wiecie, że ja nadal mam listy, które pisałam do koleżanki w imieniu Remusa Lupina? I te, które moja druga koleżanka pisała do mnie, jako Syriusz Black. Cudne są po prostu xD

Alaine · Wysłany: Pon 10:33, 05 Mar 2007 Temat postu:

A ja to zaczęłam czytać w tamtym roku i przy tomie 5 dopiero jestem ^^ Jakoś nigdy mnie do tego nie ciągnęło, jak widziałam te zafascynowane dzieciaki, ach, Potter, cÓd, miód i orzeszki, ach, ech, och. Dla mnie to żałosne od początku było. Dlatego wzięłam się za książkę dopiero po początkowej fascynacji ludzi (chociaż ona trwa, wiem, ale już mniej). I w ogóle nie jestem nią zafascynowana. Ot, kolejny komercyjny gniot, beznadziejny pod względem językowym. Więc dlaczego czytam? Bo mi się trzy postacie podobają. I czekam tylko, aż Voldemort zwycieży *obłakańczy śmiech* Ot, cała filozofia.

Lilias

moja starsza siostra to czytała. miałam na jego punkcie fioła nim sama zaczęłam. a potem rzuciłam się na pierwszą część, jako malutkie dziecko, i tak się zaczęło.

caitria

ja nie wiem. chyba tak prawdziwie zafascynowana potterem nie byłam. no, może po przeczytaniu trzeciej części. ale dla mnie zawsze istniały lepsze książki od powieści pani Rowling. do pottera po prostu mam sentyment Wink

.

Beverly

Nie wiem, ile miałam lat, jak przeczytałam pierwszy raz Pottera. Dziesięć? Jedenaście? Wiem tylko, że nie czekałam na list z Hogwartu, bo moja mama powtarzała, że to bzdury. A ja w zamian nazywałam ją mugolem.
Bawiłam się zimnymi ogniami. Krzyczałam Lumos, trzymając jeden patyczek (jako różdżkę) w ręku, a ktoś w tym czasie zapalał mi końcówkę zapalniczą i się cieszyłam jak jakaś nienormalna.
Fasolki też jadłam, chociaż one wszystkie były tak obrzydliwie słodkie. Ale czekoladowych żab nie - byłam na nie zła, że się nie ruszają Very Happy

Achhh, to były czasy...

Cissa

Czekałam na list z Hogwartu, bawiłam się z koleżankami bambusowymi badziewiami imitującymi różdżki, doprowadzałyśmy do furii sąsiadów krzycząć: PROTEGO!!!, zakładałyśmy domy (ja byłam, rzecz jasna, w Slytherinie ;d) i studiowałyśmy i interpretowałyśmy książki. Faajnie było.

Holly

Fasolki xDDD
Miałam ulubioną, słodka kukurydza, bodajże, taka niebieska.
A żaby były niedobre. I puste w środku xDD
O matko, mnie nawet nazwali kiedyś Hermioną, przez to, że się dobrze uczyłam.
Nawet na bal przebierańców się za nią ubrałam. Pamiętam, jak mówiliśmy do siebie 'zaraz cię walnę Avadą, to zobaczysz!' w sensie, jako taką groźbę.
Ale to było naprawdę dawno temu. A zaczęłam czytać, bo przyniosła mi pierwszą część mama mojego przyjaciela. Najpierw się opierałam, a potem bum i połykałam wszystkie. Chodziłam na te premiery i w ogóle. Zresztą, nadal chodzę.
I miałam różdżkę z kompletu mały magik i krzyczałam 'Nox' jak chciałam zgasić światło. A z moim kuzynostwem bawiliśmy się w Hogwart. Zawsze byłam Hermioną, moja kuzynka Harry'm, a kuzyn Ronem xD I tak się bawiliśmy.
Miło było, nie powiem.