Pod kudłatym łbem Gwendy.

Kidyppe

Ja np. lubię najpierw ogólnie zaplanować dane opowiadanie, potem rozłożyć na części setne większość postaci, zarysować sobie nie tylko ich osobowość, ale także upodobania, plany na przyszłość, czy jakieś cytaty, które pomogą mi zaprzyjaźnić się nawet z najgorszymi charakterkami. *Tę część najchętniej zapisuję na kartkach, podczas gdy zdjęcia oraz sam tekst zawsze trzymam na komputerze*
Oczywiście w miarę pracy często rozbudowuję, a nawet gruntownie zmieniam pierwotną wersję, ale czuję się jakoś tak bezpieczniej, widząc, że od samego początku mam jakiś konkretny pomysł.
Złote zasady?
1.Nigdy nie postuję pierwszej notki, jeśli nie mam napisanych trzech następnych.
2.Staram się nie pisać o rzeczach, z którymi nie mam styku. Jeśli już się za nie zabieram, to nie przed gruntownym przeszukaniem domowej biblioteki/wygooglaniem co ważniejszych informacji na ich temat.
3.Zanim podam tekst ogółowi, wolę, żeby przeczytały je osoby na tyle mi bliskie, że nie będą się krępować zupełnie go zjechać ^^

I to tylko drobna część moich pisarskich przyzwyczajeń.

A Wy?

A.

Zależy.
Zwykle nic nie planuje, tylko po prostu przychodzi do mnie pomysł, a ja go spisuję. A potem samo się toczy...
Zresztą <i>efekty</i> widać. ^^'
A co do notek...
Nigdy nie piszę na zapas. Nie potrafię.

Beverly

Ja w sumie też planuję. Ale nie wszystko, tylko na przykład punkt kulminacyjny w opowiadaniu, a potem epilog. Czasami jak wymyślę jakieś fajne zdanie, które mi się podoba i z którego chciałabym skorzystać, zapisuję sobie na telefonie (chyba że aktualnie siedzę na kompie), a potem wykorzystuję je w opowiadaniu. Albo widzę na mieście jakąś osobę, która pasowałaby mi na jednego z bohaterów... I wszystko wychodzi w praniu, chociaż w niektórych sprawach potrafię tylko ledwo coś zarysować, a w innych wymyśleć wszystko z drobnymi szczególikami.
Ogólnie swoje opowiadania opieram na:
a) tym, co mnie otacza (ludzie, wydarzenia, uczucia, zachowania 'ludu' itepe);
b) tym, co wyczytam gdzieś (książki, gazety, internet) lub obejrzę w telewizji;
c) jakichś durnych wyobrażeniach wlasnych.

Fretka

Ciekawy temat Kid (;

Ja zawsze, ale to zawsze zaczynam od bohatera. Nie zdarzyło się, żebym kiedyś do fabuły dorabiała postać - nigdy. Zawsze jest odwrotnie.
Więc jak mam już bohatera, to wymyślam sobie taki wzniosły, krótki (bardzo krótki) opis, o czym opowiadanie będzie. Załóżmy, o ludzkiej hipokryzji. No więc rozkładam hipokryzję na, khem, czynniki pierwsze, dopisuję jakieś skojarzenia. No i zazwyczaj wtedy mam przed oczami jakieś pojedyncze sceny, który rzadko spisuję - mam je po prostu w głowię i tyle razy wałkuję, odtwarzam, od tyłu i od przodu, że znam je prawie na pamięć.
Potem biorę się tak po prostu, bez głębszej fabuły czy pomysłu za pisanie prologu. Jeśli idzie mi gładko, to jest okej, jeśli opornie - najwyraźniej coś jest do dupy i skoro męczę się tak wcześnie, to wiem, że i tak z tego nic nie będzie. Jak już prolog jest (zazwyczaj opisuję w nim głównego bohatera/bohaterów), to wtedy już z górki idzie. Zazwyczaj w nocy, przed zaśnięciem, leżąc już w łóżku i gapiąc się w sufit wymyślam wątki, albo inne różne drobiazgi.
A potem pisze i tyle ^___________________^

Zasady? Yyyy... nie mam zasad jako takich. Ale zazwyczaj staram się, żeby nie ukazywać w opowiadaniu stereotypów. Znaczy, mogę kpić ze sterotypów, ale na poważnie ich unikam.
Tak jak przy matted - znowu rodzina patologiczna. I skoro nie da się wyeliminować tak pospolitych (w tym wypadku) rzeczy jak pijackie zabawy, znecanie się itakdalej (bo na tym m.in. polega przecież patologiczna rodzina), to staram się zmieniać szczegóły.
Cholera, nie umiem tego wytłumaczyć.

No, ale coś w tym stylu. No i rozdziały nigdy nie mogą być krótsze od prologu - taka mała, niepisana zasada.

Panna Kate

U mnie pisanie zaczyna się od tego, że nagle - w zupełnie niespodziewanym miejscu (w toalecie, przy koszeniu trawy, na biologii) - napastuje mnie Pomysł.
Albo pojawia się jakieś zdanie, określenie - czasem nawet do tego zdarza mi się ułożyć krótki utwór.
Nigdy nie piszę ręcznie - kartki mnie przerażają samą swoją obecnością, poza tym komputer to jedyne miejsce, gdzie mam porządek. Względny, rzecz jasna.
Zależnie od nastroju, czasem planuję ogólny zarys fabuły - główny wątek, wprowadzenie i zakończenie. Chociaż oczywiście zdarza mi się tworzyć spontanicznie, ot, dla własnej przyjemności.
Ogólnie konkretnie spisanej fabuły nie mam nigdy - z biegiem czasu przychodzą mi do głowy wątki poboczne, czego efektem jest to, co piszę.
Mh, tak.

To z grubsza tyle.

A.

Jezu, jeśli chodzi o wymyślanie rozdziałów, to ja mam dokładnie tak, jak Etka. Wieczorem myślę o tym i czekam, aż mi coś do głowy wpadnie. Czasem jakiś pomysł pojawia się nagle. Zdarza się nawet, że opieram to na życiu swoim lub innych.

Niewiadoma

Ja nie planuję nic...poza szablonem.
Totalny spontan.
ZAWSZE.

Bohaterowie, fabuła - wszystko przez przypadek.

Wiem, wiem... jestem zła i leniwa.

Beverly

Jesteś zła i leniwa.
Chociaż nie. Pamiętam, jak pisałam moje opowiadanie o Julce eS, którego w ogóle nie planowałam. Tak też można pisać, ale wtedy trudno się połapać w fabule (ach, moja Connie z c-k Laughing

).

Fretka

Niewiadoma, obie jesteśmy złe i leniwe xD
Tak, totalny spontan xD Nigdy nie zaplanowałam jeszcze opowiadania. Mam wątki i je po prostu wprowadzam kiedy mi się zachce. O.

A szablony do nienapisanych jeszcze opowiadań uwielbiam tworzyć ^^

Don Evek

Ja planuję. Ale nie wszystko, bo jak zaplanuję to mi się odechciewa, więc planuję, jak mi się nie chce czegoś pisać, a za mną to chodzi i chodzi >.<
Planuję tylko niektórych bohaterów, z regóły nie głównych, tylko pobocznych. I jakieś poszczególne wątki rozpisuję. Czasami, co musi się znaleźć w danym rozdziale, żeby dalej mogła już iść akcja.
Z reguły nigdy nie mam napisanych następnych części, przed publikacją pierwszej. Po prostu, jak nie mam więcej, to nikomu o tym nie mówię, chyba, że tym najbliższym osobą, z internetu, które mi szczerze powiedzą co o tym sądzą, bo rodzinie, czy znajomym za nic w świecie nie pokazałabym nic co piszę.
Pisze ZAWSZE na początku w zeszycie. Po prostu musze mieć tam napisany chociaż początek, bo potem czujęsię jakaś zagubiona jak otwieram pusty plik Worda.
Ale "Michaś" jest zupełnie inny. Idę na żywioł. Narazie napiszę coś, odstawię na miesiąc, może dwa tygodnie, przeczytam i zobacze, co mi się nie podoba, a co owszem, nadal jest świerze i przyjemnie się czyta. I nie umiem o nim pisać w zeszycie. Wcale, a wcale.

Fretka

A ja nie piszę w zeszycie. To mnie przeraża - jak mam na papierze zacząć opowiadanie, to nagle wszystko mi z głowy ucieka i na dodatek słowa mi się nie kleją. Nic, dno kompletne.

A kiedyś w zeszycie pisałam. Zapisałam cały, 60 kartkowy xd'

A.

Ja piszę w zeszycie, jak nie ma dostępu do komputera. Albo nudzi mi się na lekcji. Laughing

Boże, większość ludzi na tym forum jest leniwa i zUa. Nikomu się nawet niczego zaplanować nie chce. ^^

Fretka

... a jakie działa pwostają! xDDDD

Beverly

Phi! Wypraszam sobie!
Jak mi się nudzi, to piszę na kartkach wyrwanych z zeszytów (ach, mój pierwotnie 96kartkowy zeszycik od geografii, na którego kartkach napisałam pół drugiego rozdziału na Hallie!). Albo w brudnopisie. Ale najchętniej to biorę telefon i zapisuję wiadomość w skrzynce nadawczej. Nawet nie wiecie, jak szybko można zapisać te sześć esemesów (bo więcej się w jednym nie mieści).

A.

Taak... Na przykład taki Olek. Albo taka Hallie.
Ach, no i najlepiej mi się pisze w nocy. Nie wiem, czemu. Zwykle biorę laptopa ojca i tam wszystko co mi do głowy przyjdzie spisuję. Potem idę spać. A rano sprawdzam.