Pod kudłatym łbem Gwendy.

Gość

Jako, że jestem nowo zarejestrowanym użytkownikiem Gwendy, na pisaniu tematów się nie znam. Myślę, że kiedyś się to u mnie wyrobi. Czas pokaże.
Chciałam zadać pytanie, które dręczy mnie od dawien dawna, mianowicie: od czego zacząć? Oczywiście w związku z opowiadaniem, ff itp. Czy lepiej rozpocząć od początku czy od końca a może gdzieś pośrodku?
Rozpoczynanie czegokolwiek od końca jest ciekawe, ale wiąże się z odpowiedzialnością. Wtedy trzeba będzie się trzymać wyznaczonego celu, prawda? Osobiście wiele takich książek nie przeczytałam. Pierwszą i jedyną, jaka nachodzi mi na myśl jest ,,Dziecko ze śmietnika" Jacqueline'a Wilsona. (Nie jestem pewna, jak to imię i nazwisko odmienić, mam nadzieję, że dobrze to zrobiłam.)
Pisanie od początku daje możliwość zmiany planowanego zakończenia, jest to chyba najprostrzy sposób, no i ma wiele wersji.
* Można zacząć od przedstawienia postaci (zniechęcam się od razu, gdy jest ich wiele).
* Od opisu świata lub miejsca akcji.
* Od jakiegoś niezbyt powiązanego z akcją epizodu z anonimowym bohaterem. (Piszemy o nim trochę i kończymy nagle jakimś wydarzeniem związanym z przejściem do głównego wątku.)
* Dialogiem (z udziałem głównego bohatera, o głównym bohaterze lub o jakiejś sytuacji).
* Akcją ściśle powiązaną z bohaterem.
* Wierszem, piosenką.
(I pewnie jeszcze wiele wersji powstało, ale nic więcej nie mogę sobie przypomnieć.)
Jeśli chodzi o rozpoczęcie w środku opowiadania to jest nico ryzykowne podejście, zwłasza jeśli chcemy opisać dużą odległość czasu między przeszłością a teraźniejszością. Można się pogubić. Oczywiście zaczynamy w czasie przeszłym, następnie przechodzimy do teraźniejszego albo pozostajemy w przeszłym, ale musi zostać zaznaczona zmiana między opisywaniem czegoś do danego momentu a wydarzeniami które odbywają się po nim.
Po prostu musimy zaznaczyć, kiedy będziemy pisać w teraźniejszości. Najlepiej zrobić to na początku. Podam przykład, bo niedawno przebrnęłam przez książkę, tak właśnie się rozpoczynającą.
,,Mefisto i ja" Lynda Chater
,,Zawarłam znajomość z diabłem w dniu, gdy wylano mnie z pracy. Wtedy ukazał mi się po raz pierwszy. Przedstawił się ,,Mefisto", więc tak go będę nazywać zwłaszcza, że jesteśmy już teraz na ,,ty". Czy to naprawdę diabeł? On twiedzi, że tak. Nie jest wprawdzie Wielkim Szatanem, ale w piekelnej hierarchii zajmuje nie najgorsze miejsce. Tak powiedział. Czy mu wierzę? Sama nie wiem, bo czy diabeł może mówić prawdę? Zobaczymy. Już wkrótce się tego dowiem."
Autorka zakreśliła nam sytuację i już wiemy, że mamy doczynienie z kobietą i diabłem. Narracja również ukazuje nam się już w pierwszym wyrazie rozdziału 1. Od razu można też się domyślić, że sposób rozpoczęcia książki zaliczymy do środku poprzez wyraz ,,wkrótce", bo wkrótce nie oznacza teraz, ani za gługi okres czasu.
Następny akapit rozpoczyna się w ten sposób:
,,Jak to się wszystko zaczęło? Był piątek, mokre grudniowe popołudnie."
Autorka wprowadza nas w czas przeszły, który będzie się ciągnął do zaznaczonego poprzednio momentu, czyli:
* Wyrzucenie z pracy (,,Zamilkłam, gdyż nagle zaczęło mi świtać, co jest prawdziwym celem tej rozmowy.")
* Poznanie diabła (,,-Mam na imię Mefisto, a moim władcą jest Lucyfer, arcymonarcha i pan wszystkich duchów- wyrecytował nieznajomy.")
Potem występuje już czas teraźniejszy lub nadal przeszły, wedle uznania.
Tyle na temat opisywania wydarzeń ,,od środka".
Oczywiście przy pisaniu opowiadania pojawia się też problem narracji. Czy będziemy pisali w narracji trzecioosobowej, czy też spróbujemy wszystkie zdarzenia ukazać z perspektywy głównego bohatera? Każda z tych dwóch pozycji ma swoje wady i zalety. Decydując się na narrację trzecioosobową możemy korzystać z faktu, iż narrator jest wszechwiedzący i najczęściej funkcjonuje poza przedstawionym światem. Natomiast w narracji pierwszoosobowej łatwiej opisuje się przemyślenia bohatera oraz głębsze uczucia. Jednak chyba nie warto porywać się na tą drugą, ponieważ jest znacznie trudniejsza od trzecioosobowej. Tak przynajmnie sądzę ja.

Mimo wszystko najłatwiej rozpocząć dedykacją.

Które, wedłóg Was, rozpoczęcie pisania jest lepsze i kótra narracja kożystniejsza? Oczekuję odpowiedzi, bo nie wiem ,,od czego zacząć".
P.S. Napiszcie też, co powinnam zmienić lub/i ulepszyć w pisaniu postów.

Vivianne

Ale gafa! Jak to się stało, że się wylogowałam? Hę? A tak bardzo chciałam mieć już pierwszy temat na swoim koncie! Teraz pewnie nikt mi nie uwierzy, że to napisałam. :p

Vanille

Ja zawsze piszę w osobie pierwszej. Łatwiej. Przyjemniej. Można wczuć się lepiej w bohatera. Aczkolwiek dużo tracimy, bo nie wszyscy są dokładnie zarysowani i na planie wiecznie znajduje się nasza kofana głowna postać.
A rozpoczęcie najlepiej od prologu zacząć.
Mam rację? ;D

Vivianne

No właśnie czytałam temat o prologu Wink

Ale przecież po prologu też ,,coś" musi nastapić.

Vanille

Ee tam. Zawsze coś się wymyśli. Ja mam zawsze tyle pomysłów co do bohaterów i miejsc! ;D Gorzej z jakimś dłuższym wątkiem...

tibby

Ja jestem właśnie w trakcie pisania nowego ficka.
Nie wiem czy zacznę prologiem, czy nie...
Ale ja zawsze w pierwszej notce jakoś pokazuję główna bohaterkę i świat, który ją otacza. Rodzinkę, przyjaciół [niekoniecznie w tej kolejności].

Fretka

Ja zawsze zaczynam od rodziny, bo ona jest przeważnie spychana na bok.
A rodzina jest ciekawym zjawiskiem.

Rodzice i piątka dzieci, nie ma co, uwielbiam duże rodzinki xP Zawsze tworzę takie duże. Conajmniej trójka, mniej być nie może Cool

A tak całkiem całkiem, to zaczynam od opisu otoczenia, przeważnie domu. Kiedyś uwielbiałam od kłótni zaczynać ^^ (jeżu, powtarzam się)

Ross

Mam szczery zamiar zacząć pisać fanficka. Drugiego w historii trzynastoletniego życia. Ale ten pierwszy był totalną klapą. Więc teraz chciałabym rozpocząć dobrze, ładnie i w ogóle. I sądzę, że najlepszym początkiem będzie prolog, przed którego napisaniem należałoby napisać sobie coś na kształt planu wydarzeń.

Kim

Ja miałam pisać opowiadanie fantastyczne, ale w końcu ten ledwie zarysowany pomysł zostanie pomysłem na opowiadanie na zbiór. Na razie na żadne nowe blogi się nie zanosi Wink

Najlepiej zacząć opowiadanie od Prologu. Powinno się w nim *moim skromnym zdaniem* przedstawić główną bohaterkę/bohatera, zarysować sytuację, pokazać drugoplanowych bohaterów, rodzinkę, znajomych itp.

Gwendy

Od razu mówię - nie kieruję tego do ciebie Ross, tylko tak ogólnie mówię.

Ross

Wiesz, ja nigdy tak naprawdę nie pisałam. Moje notki były denne, bezsensowne i zaprzeczające sobie. Dlatego wydaje mi się, że żeby fick miał jakiś sens, należałoby go trochę 'rozpisać'. Rysowanie postaci? Moim zdaniem dobry pomysł.

Gwendy

No nie mówię, że zły, tylko ja tego nie rozumiem, po prostu. Ale to chyba zalezy od tego, jak komu wygodnie. Ja chyba wolę... improwizować.

Ross

Może podobają mi się blogi na których umieszczone są wizerunki postaci (ale tylko własnoręczne), dlatego że ja sama uwielbiam rysować? Bo np. bardzo nie lubię, kiedy ktoś chodzi po galeriach, wybiera sobie bohaterów (nie ich zdjęcia, a rysunki) i następnie je sobie przywłaszcza. Bo to kojarzy mi się bardziej z 'dostosowywaniem' postaci, do jej graficznego wizerunku.

Fretka

A ja mam pytanie do ogółuuuuu...

Czy dział 'o mnie' ma być normalny, czy w formie wywiadu z Autorką? ^__^

Tak, Ereth, powinniście się bać, bo to największy gniot z całej mojej tfu!rczości ;>

Ross

W formie wywiadu? Ciekawy pomysł- może być trudny do zrealizowania i na pewno nie wszystkim się on spodoba, ale ja jestem za. Nigdy wcześniej się z czymś takim nie spotkałam Wink