Pod kudłatym łbem Gwendy.

A.

Ortek, trochę to pogmatwane. xD Ale jak zaczniesz pisać od nowa to ja poczytam. O.

Angel

A mi się podoba takie jakie jest.

humbelina

I mi też się podoba, Ortku!

Amber, kiedy zajdzie słońce to strona do wyładowywania mojej wesołej tfu!rczości, a bohaterowie tych wszystkich jednoczęściówek (oprócz Zoyi) są dla mnie raczej obojętni, nie przywiązuję się.
Zoya zaś miała być eksperymentem, okazała się jednak kompletnym niewypałem. Tak więc w sumie jedyna postać, która aż tyle przetrwała i towarzyszy mi od samego początku (pierwszy fanfik był właśnie o Mariah, choć wyglądała i zachowywała się trochę inaczej xD). Chociaż przyznaję, że ostatnio mam jej trochę dość ^^".

A.

Hm, ale nic jej nie zrobisz, nie?

humbelina

Gatku, ja sama nie wiem. Ostatnio nic nie wiem...

A.

Ale ja wiem!
Nic nie nie zrobisz, Humbelinko moja. Wink

caitria

o, ja się jeszcze ni wypowiadałam Very Happy

.

caitria narodziła się gdzieś dwa lata temu w czeluściach mojej głowy. miałam po prostu dość mojej klasy, więc zaczęłam pisać ficka, gdzie oni by występowali i robili, co im każę. wiem, gÓpie ze mnie dziewczę było XD.
na początku caitria nie nazywała się caitria, tylko kate wheeler. i to nie był fick pisany, a rysowany (gdzieś jeszcze mam te kilkanaście stron komiksu xD).
a potem zaczęłam pisać, nie pamiętam już jak i dlaczego. kate przetransportowałam do Irlandii, zmieniłam imię na caitria (niezastąpione behindthename), a nazwisko na stairoth (ale nie powiem skąd się wzięło. moja słodka tajemnica Very Happy

). pozostałe imiona i nazwiska był proste - tłumaczyłam je z polskiego na angielski (w większości przypadków).
i w ten oto sposób powstał największy gniot wszechczasów ^^.

co do Eldy, której nikt nie czyta, to, wbrew pozorom, też wyrosła z fanficka potterowskiego. a raczej opowiadanie, na którym bazuję, pisząc Eldę. ale to było dawno, jakieś pięć lat temu i wersji tego bazowego opowiadania jest chyba z osiem. (zrobić z fanfika potterowskiego fantasy - tylko ja tak umiem Laughing

)

Lyssan

Ja też jeszcze nie opowiadałam moich wzruszających historii? Och, to straszne. Myślałam, ze taka papla jak ja przerobiła już wszystko XD

Zacznijmy od Luny. Ona była Puchonką, bo ja nie mogłam taka być, a tak poza tym to miała większość moich cech. Bo i gaduła, i roztrzepana, i ma krąg najbliższych psiapsiółek, i vicemiss szkoły (chociaż, wiecie, wtedy to Amy wymyśliła, ja vicemiss zostałam potem!), i niebieskooka blondyna, i wybuchowa, i nieszczęśliwie och ach zakochana. Nie lubiła Huncwotów i miała rudego kota! XD Ale wiecie, nie powstałaby, gdyby nie pewna pani na C, a raczej na T i pewna pani na L, a raczej na G Smile

No i gdyby nie Amyś, przez którą chyba została Puchonicą tak ostatecznie.
No a potem mi odbiło. Została sierotą, pieprzoną komformistką, przyszłą morderczynią, kobietą-ozdobą, nie miała przyjaciółeczek, zaczęła się obracać w złym towarzystwie i została prawdziwą Arystokratką. Mniej-więcej wtedy przestałam ją lubić. A gdy pojawiła się Leah, jakoś tak obraz mojej Puchoneczki się rozsypał. Kompletnie.

No i Ceri, a raczej pan Crocuh, bo to w sumie o niego całe to zamieszanie. Pierwsza panienka powstała ot tak, z potrzeby stworzenia sobie drugiej Estery, bo to przecież straszne, że ją zabiłam, prawda? Miała być wesoła, ale musiała mieć też dużo histerii. No i te orzechowe oczy, to dziecko, które się narodzi za dziewięć miesięcy, ten ślub i to szczęście z pogrzebem w tle. Jej siostra, panna Felicia, zawsze marzyłam, żeby napisać o charłaku, a kogoś potrzebowałam, ale ona jest nieważna. Ładne ma imię, ale to wszystko. Gerard jako mój ideał Ślizgona, musiał się pojawić, taki Ian, który wybrał dobrą drogę i sprzeciwił się przeznaczeniu. Żona, gromadka dzieci, to urocze.
A wszystko to przez moje niezdrowe zainteresowanie Crouchami, które urodziło się gdzieś między listopadem a grudniem. Bo Bartemiusz jest naprawdę podłym szczurem, a mimo to jakoś tak wrósł w moją świadomość. Ma już ten mój charakterystyczny rys kobieciarza i alkoholika, ale naprawdę się staram. Dużo w nim pracoholizmu, dużo w nim komformizmu, dużo w nim tej rodzącej się podłości. No i poczucie humoru ma, no wiecie, tak żeby pocałować własną siostrę?
A tak w ogóle to pomysł wziął się z jednoczęściówki, której kiedyś nie skończyłam, a potem znalazłam. Miała być o kompleksie Edypa (Gabrielle! jedyne słuszne imię dla matki!), ale skończyło się na jednej stronie na niczym, no więc czemu by tego nie ukończyć, prawda?

Bredzę dziś XD

Amber

A ja zapomniałam napisać o innych opowiadaniach, bo od fan ficka nie zaczynałam. Pomijając 'opowiadania' z czasów, kiedy miałam trzy - pięć lat, w wieku lat ośmiu zaczęłam pisać coś na wzór "Ani z Zielonego Wzgórza", potem były opowiadania fantasy. Strasznie schematyczne, tylko tyle Wam powiem Very Happy